Gezinstherapie is geïndiceerd wanneer een gezin dusdanig uit balans is dat alle gezinsleden daar last van hebben. Bij gezinstherapie wordt er aandacht besteed aan de wisselwerking tussen- en de beïnvloeding door de gezinsleden. Op een systematische wijze worden de hulpvragen, mogelijkheden, verwachtingen en wensen van elk gezinslid in kaart gebracht. Thema’s daarbij zijn bijvoorbeeld autonomie, afhankelijkheid, losmaking, overgang naar een andere levensfase, loyaliteit, verdraagzaamheid en parentificatie. Bij het zoeken naar oplossingen ligt de nadruk op het veranderen van manieren van omgaan met elkaar (interactiepatronen) of het veranderen van manieren waarop tegen het probleem wordt aangekeken (betekenisgeving). Maar er is ook aandacht voor andere sociale systemen als school, werk of andere bij de behandeling betrokken hulpverleners. In de gezinsgesprekken staan de thema’s die voor het gezin belangrijk zijn centraal.
Er wordt vervolgens een behandelovereenkomst gemaakt waarin de aangegeven thema’s tot concrete behandeldoelen geformuleerd worden. Ook hier geldt dat het op gang brengen van een veranderingsproces, wat tot positieve veranderingen leidt, het doel van de gezinstherapie is.
Gezinstherapie is meestal een vorm systeemtherapie, waarbij (cognitief)gedragstherapeutische en op de emoties gerichte interventies worden toegepast.